| |
De Efkarim | m yandim yan deli divane Aman aman aman aman yare Yandim yandim yan deli divane Sen beni kible bilde secretme | |
Dede Sultan | hiçe sayip Yüce divanina hey dost, durasim gelir Can gözü ugruna candan geçerek Yol içinde gizli yolu |
| |
Dedesi OÄŸlunu Verdi Hocaya | rttiler kellesine Ali oÄŸlu deÄŸil ki mürvet basmaya Mervan ile dile kalan Hüseyin Pir Sultan Abdal Ä |
| |
Dedi Ki Yok Yok | ze sürmeler çekmiş Ak ellere elvan kınalar yakmış Dedim kız gidelim dedi ki yok yok Evlerinin ö |
| |
Dediler (Ellerine Elvan) | i dediler |
| |
Dedim Dedi | edim |
| |
Dedim Güzel Nedir Sendeki Diller | m şavkımı çalmış Dedim çoğuları pervane olmuş Dedi yanaklarım narı gösterir Dedim bu Bahri |
| |
Defteri Elde Katipler | rlanmaz Her bir bahçe icarlanmaz Bahçe-i Rıdvan lazımdır Hicrani hu der gezersin Kaşı karaya |
| |
Değil Mi (Ezelden Cesedim) | l mi El kaldırıp divanında durayım aşkın hançerini cana vurayım Ol yazılmış evrağımı |
| |
Değil Misin Değil Misin | ğil misin Yoksul umun derdinde Satıp savan yurdunda Dört kitabın dördünde Yutup atan değil m |